Dinosaurussen in de Bijbel

Dat dinosaurussen geen miljoenen jaren geleden hebben geleefd, heb ik reeds meerdere malen uiteengezet. Er wordt nog origineel celmateriaal gevonden, tot zelfs zenuwcellen, bloedcellen, bloedvaten en beenvormende cellen; én indien de fossielen worden onderworpen aan een C-14 test, dan wordt er ALTIJD C-14 in teruggevonden, wat erop wijst dat die botten geen miljoenen jaren oud kunnen zijn. En dan heb je de verhalen in de Bijbel – Gods onfeilbare Woord – over grote monsters, die niets anders dan dinosaurussen kunnen geweest zijn.

Lezen we even een verhaal van Daniël, dat we moeten situeren in de 6de eeuw vóór Christus:

De Babyloniërs vereerden ook nog een grote draak. De koning sprak Daniël over die draak en zei: ‘Van hem kun je niet zeggen dat hij geen levende god is: aanbid hem dus!’ Daarop antwoordde Daniël: ‘De Heer, mijn God, aanbid ik, want Hij is een levende God.  Geef mij verlof, koning, dan zal ik zonder stok of zwaard de draak doden.’ De koning zei: ‘Ik geef je verlof.’  Daniël nam nu pek, vet en haren, bracht dat tezamen aan de kook en maakte er koeken van; die stopte hij de draak in de muil. Het beest vrat ze op en barstte open. Toen zei Daniël: ‘Dat hebben jullie vereerd!

Daniël 14,23-27

Over welk soort dinosaurus het hier ging, weten we niet, maar een gevaarlijk dier zal het niet geweest zijn. Ook in andere boeken van de Bijbel worden monsters of draken vernoemd.

Ongeteld zijn uw werken, o Heer, Gij schiep ze alle met wijsheid. Van uw rijkdom vervuld is de aarde. Groots, wijd uitgestrekt ligt de zee: daar is eindeloos levend bewegen van dieren – de kleine, de grote; daar nemen de schepen hun weg; Leviatan huist er, formatie van U, Gij kunt ermee spelen.

Psalm 104,24-25

Het gaat over hetzelfde monster waar Jesaja over spreekt:

Op die dag straft Jahwe Leviatan, de vluchtende slang. Leviatan, de kronkelende slang, met zijn geducht, groot, machtig zwaard, en slacht Hij het zeemonster af. 

Jesaja 27,1

Een zeemonster dat wat weg heeft van een slang? Het kan wel eens gaan over de Elasmosaurus:

Bij Job (ca. 200 v. Chr.) geeft God een beschrijving van een monster dat ‘behemoth’ wordt genoemd, en in de meeste moderne Bijbelvertalingen (ook Willibrord van 1975) foutief als ‘nijlpaard’ wordt vertaald. Echter, de omschrijving van dat monster komt niet overeen met een nijlpaard, maar met een dinosaurus, meer bepaald een brachiosaurus of een soortgelijke dinosaurus. De oorspronkelijke passage luidt aldus:

Zie eens behemoth, dat Ik bij u gemaakt heb: gras eet het als een rund; maar wat een kracht in zijn lenden, wat een macht in de spieren van zijn lijf! Stijf strekt het zijn staart uit als een ceder, dooreengevlochten zijn de pezen van zijn dijen. Zijn beenderen zijn metalen buizen, zijn knoken als ijzeren stangen. Het is het eerste van Gods werken.

Job 40,10-19

Deze passage kan onmogelijk over een nijlpaard gaan, want die heeft – net zoals geen ander dier dat vandaag nog bestaat – niet een staart zoals een ceder. Een nijlpaard heeft daarentegen een heel kort en klein stompachtig staartje! Ook is een nijlpaard nu geen zo’n krachtpatser zoals God dat geweldige beest beschrijft…

Een brachiosaurus of een diplodocus is meer aan de orde:

Waarom wordt de Bijbel op dat gebied vervalst (en zeker in moderne vertalingen)? Omdat ‘theologen’ en Bijbelvertalers verkeerdelijk menen dat dinosaurussen allang uitgestorven waren voordat de mens er kwam… Heden zijn ze wel uitgestorven, maar ze leefden geen ‘miljoenen jaren geleden’…

Het objectief en authentiek wetenschappelijk bewijs liegt niet, evenmin het authentieke onvervalste Woord van God!