De evolutietheorie ontkracht
Charles Darwin had het mis
Film lezing: Lucy of Adam? Een kritische blik op het fossiel bewijs voor menselijke evolutie (update)
Omdat de lezing voor sommigen niet goed verstaanbaar was wegens geen al te goede audio, werd de lezing opnieuw opgenomen:
Vimeo:
VIDEO: Evolutie of Schepping – 2: De Venusvliegenval
Kan een venusvliegenval geëvolueerd zijn uit een niet-vleesetende plant door middel van een reeks willekeurige toevalsmutaties in het blad van een plant?
Kunstwerkjes
Een kunstenaar van een kunstwerk geven we vaak de eer die hem toekomt. De kunstenaar ontvangt prijzen, krijgt geld voor zijn kunstwerk; zijn kunstwerk wordt bewonderd in een museum… En de kunstenaar is in zijn nopjes…
Zouden we dan geen zelfde eer geven voor de Kunstenaar van de kunstwerken die we in de natuur vinden? Zijn kunstwerken worden in musea tentoongesteld en bewonderd, maar niemand die de Kunstenaar eert… “Het is allemaal puur toevallig ontstaan en geëvolueerd uit het niks!” Het heelal? Toch maar puur toevallig ontstaan uit ‘niets’?
VIDEO: Tijd om eens stil te staan bij uw leven
De maatschappij staat stil, maar het is goed voor de mensen om ook eens stil te staan bij hun leven.
Bekijk de video:
Het verslag van 1878 dat spreekt over ‘flarden huid’ aan de botten van de iguanodons van Bernissart
Reeds in een vorig artikel bespraken we de problematische vondsten van de tientallen iguanodons in Bernissart in België eind 1800. We schreven toen dat een verslag van 1898 gewag maakte van zacht dinosauriërweefsel. Dat verslag konden we niet terugvinden, maar we vonden een eerder verslag, waar er ook vermelding wordt gemaakt van zacht weefsel.
Edouard Dupont, de toenmalige directeur van het Koninklijk Belgisch Natuurhistorisch Museum schreef in 1878:
[…] Ondanks drie maanden van intense opgravingen zijn de skeletten nog lang niet geborgen. De beenderen van de gigantische skeletten liggen niet, zoals men zou verwachten, kriskras door elkaar verspreid, maar bevinden zich meestal in hun oorspronkelijke anatomische positie. Flarden huid hangen hier en daar nog aan de donkerbruine beenderen. Het eerste skelet lijkt volwassen en intact. Idem voor nummer twee, waarvan de schedel 80 centimeter lang is. […]
Edouard Dupont, Sur la découverte d’ossements d’Iguanodon, de poissons et des végétaux dans la fosse Sainte-Barbe du charbonnage de Bernissart – Bulletin de L’Académie royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique (1878).
Via: CORDIER Sandra – De botten van de Borinage, de iguanodons van Bernissart, van 125 miljoen jaar voor Christus tot vandaag, Uitgeverij Vrijdag, Antwerpen, 2016
Er wordt dus niet gesproken over ‘versteende huidafdrukken’, neen! De directeur sprak duidelijk over “flarden huid”. Dat gaat dus over bewaard gebleven zacht weefsel. En die dingen zouden dan 125 miljoen jaar oud zijn? Yeah right!
Doet mij overigens denken aan een de stukken huid van een hadrosaurus die nog niet zo lang geleden werd ontdekt in Canada. De wetenschappers hadden hoop dat ze nog de melanosomen konden bestuderen, de organellen die zorgen voor pigmentatie van de huidcellen! De hadrosaurus bleek zeer goed intact en in feite ‘gemummificeerd’ te zijn; het artikel op National Geographic heeft als titel: “dinosaurusmummie gevonden; heeft intacte huid en weefsels”.
Zogenaamde ‘missing link’ in de zeehondenevolutie blijkt gewoon een rivierotter te zijn
Een fossiel waar een verslag over verscheen in Nature Magazine, en dat werd gepromoot door de evolutiewetenschapper Richard Dawkins als een “belangrijke missing link” voor zeehonden, blijkt een gewone rivierotter te zijn. De verbijsterende ontdekking werd gedaan door Dr. Carl Werner, producer van de tv-serie ‘Evolution: The Grand Experiment.’
Dr. Werner was geboeid door Dr. Dawkins verhaal over wetenschappers die de missing link voor de zeehonden vonden, omdat dit een vervelend probleem was. Hoewel er duizenden fossiele zeehonden gevonden zijn doorheen de jaren, waren fossielen die de evolutie van zeehonden vanuit een landzoogdier aantoonden, afwezig. Toen Dr. Werner het fossil, Puijila darwini, voor de eerste keer zag, was hij geschokt over hoe treffend het gelijkt op een moderne rivierotter. Zijn nieuwsgierigheid was niet snel bevredigd, en hij sprong op het vliegtuig en vloog naar Washington DC, om het Smithsonian Institution National Museum of Natural History te bezoeken. Zijn vermoedens werden bevestigd toen hij zijn foto van het skelet van een moderne rivierotter van het Smithsonian naast een foto van het skelet van de “wandelende zeehond” plaatste, dat later bekend werd als “Puijila”. Het zag eruit als een overeenkomst.
“Puijila werd verondersteld de missing link te zijn voor de zeehonden, maar het was een vergissing”, zei Dr. Werner. “De auteurs van het artikel in Nature brachten Dr. Dawkins op een dwaalspoor door hun zaak te overdrijven. Iemand zou hiervoor verantwoordelijk moeten gesteld worden, ofwel de auteurs die het artikel schreven, of de recensenten bij Nature, die hier niet op in gingen. Het is echt nogal beschamend.”
Dr. Werners vergelijking van Puijila en de moderne rivierotter wordt gedetailleerd weergegeven in een e-book genaamd “Puijila en de Evolutie van de Vinpotigen” dat op Amazon.com te verkrijgen is.
Dr. Werner schreef een gedetailleerde analyse over hoe de auteurs zich vergisten. “De auteurs van het originele artikel gaven een verkeerde afmeting van de grootte van de oogkassen en de lengte van de tenen van Puijila. Ze slaagden er ook niet in om de klassieke kenmerken van vinpotigen te meten in de dieren die ze vergeleken met Puijila, zoals de grootte van het oogkas, de lengte van de eerste vinger etc. In plaats daarvan creëerden ze een hele reeks aan inconsequente kenmerken om te meten, en vergeleken ze deze kenmerken met de verkeerde dieren, dieren die weinig te maken hebben met vinpotigen. Dan maakten ze kaarten en grafieken waarbij ze deze informatie gebruikten, en toonden ze dat deze nieuwe vondst een missing link was. De data-analyse is verwarrend.” Uiteindelijk ziet het kleinste kind dat Puijila gewoon als twee druppels water lijkt op een moderne rivierotter. Men hoeft daar geen jaren voor aan de universiteit te hebben gestudeerd.
De originele publicatie in Nature (Een semi-aquatische Arctische zoogdierencarnivoor van het Mioceen en de oorsprong van Pinnipedia) werd op 23 april 2009 gepubliceerd. Dawkins schreef datzelfde jaar in zijn boek “De grootse Show op Aarde: het bewijs voor Evolutie”, “Puijila sluit naadloos het hiaat tussen land en water in het voorgeslacht van de vinpotigen. Het is weeral een andere heerlijke toevoeging aan onze groeiende lijst van ‘links‘ die niet langer ‘missing‘ zijn.” Volgens Dr. Werner werd Dawkins voer gegeven dat het woord ‘wetenschap’ niet waard is.
Ook in zijn boek “Evolution: The Grand Experiment – Volume 1” doet Werner dit bedrog uit de doeken, in Appendix E:
Bron: prlog.org
Almaar meer sceptische wetenschappers
“Wij zijn sceptisch over claims dat toevallige mutatie en natuurlijke selectie de complexiteit van het leven kunnen verklaren. Zorgvuldig onderzoek van het bewijsmateriaal voor de Darwinistische theorie moet worden aangemoedigd.”
In de afgelopen decennia hebben nieuwe ontdekkingen in vele wetenschappelijke disciplines zoals de kosmologie, de natuurkunde, de biologie, en de kunstmatige intelligentie, er toe geleid dat wetenschappers vraagtekens zijn gaan zetten bij de centrale leerstelling van het Darwinisme van de natuurlijke selectie, en zijn zij het bewijsmateriaal dat deze leerstelling ondersteunt nauwkeuriger gaan onderzoeken.
Toch beweren TV-programma’s, onderwijsbeleidsuitspraken, en wetenschappelijke publicaties dat Darwins evolutietheorie volledig de complexiteit van de levende natuur kan verklaren. Ook heeft het publiek de verzekering gekregen dat talloze bewijzen het Darwinisme ondersteunen en dat werkelijk iedere wetenschapper ter wereld ervan overtuigd is dat de theorie juist is.
De wetenschappers op deze lijst betwisten de eerste claim en tonen door het tekenen van de lijst dat ook de tweede claim onjuist is. Sinds het Discovery Institute deze lijst startte in 2001, zijn honderden wetenschappers moedig naar voren getreden om hun naam aan de lijst toe te voegen.
De lijst groeit nog steeds en bevat wetenschappers van, onder andere, de US National Academy of Sciences, Russische, Hongaarse, en Tsjechische Nationale Academies, evenals van universiteiten als Yale, Princeton, Stanford, MIT, UC Berkeley, UCLA.
Eén van hen is Dr. Stanley Salthe, professor emeritus van het Brooklyn College van de City University of New York. Hij schrijft: “De Darwiniaanse evolutietheorie was mijn specialisatiegebied in de biologie. Onder andere schreef ik dertig jaar geleden een studieboek over het onderwerp. Ondertussen echter, ben ik een apostaat van de Darwiniaanse theorie geworden, en heb ik het beschreven als een deel van de oorsprongsmythe van het modernisme.”
Paper van Mark H. Armitage: ‘Preservation of Triceratops horridus Tissue Cells from the Hell Creek Formation, MT’
In 2016 publiceerde Mark H. Armitage in het wetenschappelijk tijdschrift Microscopy Today een paper over zijn onderzoek naar zacht celmateriaal in de hoorn van een Triceratops, welke hij vond in de Hell Creek Formation in Montana, in de VS.
De evolutietheorie ontkracht 